وای چه خسته میکند تنگی این قفس مرا
پیرشدم نکرد ازین رنج وشکنجه بس مرا
پای به دام جسم ودل همره کاروان جان
آه چه حسرت آورد زمزمه ی جرس مرا
گرگ درنده ای به من تاخت به نام زندگی
پنجه که در جگر زند نام نهد نفس مرا
طوطی هند عالم قدسم و طبع قند جو
وه که به گند خاکیان ساخته چون مگس مرا
من که به شاخ سرو گل پاننهادمی ،کنون
دست نصیب بین که پر دوخت به خار وخس مرا
آب و هوای خاکیان نیست به عشق سازگار
آتش آه گو بسوز آنچه به دل هوس مرا
جز غم بی کسی دراین سفله سرای ناکسی
من نشناختم کسی گو مشناس کس مرا
ناله ی شهریار ازین چاه بدر نمیشود
ورنه کمند مو هلدماه به دسترس مرا
نظرات شما عزیزان:
سلام یونس جان وبلاگت خیلی جالبه هم طراحیت هم مطالبت ممنون که به مشکلات هم وطنانمون پرداختی خیلی خوشحالم که دوستی به مهربانی شما دارم باعث افتخارمی قربانت کوثر این دوتا عکس خیلی دوست داشتم برات گذاشتم امیدوارم که خوشت بیاد
پاسخ:بزرگواری کوثری خوشحالم کردی آجی خانم بازم سر بزن@>---
پاسخ:بزرگواری کوثری خوشحالم کردی آجی خانم بازم سر بزن@>---
سلام یونس جان وبلاگت خیلی جالبه هم طراحیت هم مطالبت ممنون که به مشکلات هم وطنانمون پرداختی خیلی خوشحالم که دوستی به مهربانی شما دارم باعث افتخارمی قربانت کوثر
نوشته شده در جمعه 7 مهر 1391ساعت 17:43 نويسنده اروم بلاغی